De vader van klager was, enkele jaren na het overlijden van zijn echtgenote, opnieuw getrouwd.In 1991 heeft hij een graf gekocht, waarin hij en zijn tweede echtgenote zouden worden begraven.In 2004 is vader overleden en de tweede echtgenote is als nieuwe rechthebbende op het graf door de begraafplaats geaccepteerd.
Klager is het daar niet mee eens omdat de tweede echtgenote geen erfgename was.
Uitspraak:
Bij de aankoop van het graf is een overeenkomst opgemaakt. In artikel 3 is onder meer vastgelegd:
“Ingeval van overlijden van de contractant-verkrijger zijn zijn erfgenamen verplicht binnen zes maanden na het overlijden het graf ten name van een ander opnieuw te doen inschrijven in het register van de begraafplaats XXX……..Overdracht of overschrijving van het grafrecht kan alleen geschieden ten name van een familielid van de ingeschreven rechthebbende”.
De tweede echtgenote is als executeur-testamentair opgetreden en heeft het graf op haar naam laten zetten, zonder dat zij – volgens klager – de erfgenamen daarin heeft gekend.
De begraafplaats heeft bij overschrijving een beperkte onderzoeksplicht, inhoudende dat het verzoek tot overschrijving in overeenstemming is met de afgesloten overeenkomst, dat de aanvrager een redelijk persoonlijk belang heeft en dat er geen verzoeken van anderen zijn ingediend om als rechthebbende te worden aangemerkt.
De tweede echtgenote was executeur-testamentair en kon door de begraafplaats worden aangemerkt als spreekbuis van de erfgenamen ( of zij zelf erfgename is speelt voor de begraafplaats geen enkele rol); zij had een persoonlijk belang want het graf was in de toekomst ook voor haarzelf bestemd en er waren geen andere aanvragen voor overschrijving als rechthebbende.De begraafplaats heeft derhalve op correcte wijze tot overschrijving op naam van de tweede echtgenote besloten, zodat de klacht werd afgewezen.
