Bij de regeling van de uitvaart was de verzekerde waarde van de aangetroffen verzekeringen leidraad geweest voor de opdrachtgever. Door de uitvaartmedewerker was een optelling gemaakt van de verzekerde bedragen, hoewel van één polis alleen een winstbijschrijvingsbewijs aanwezig was met datum juli 1998.
Achteraf bleek dat de polis, waarvan alleen een winstbijschrijvingsbewijs aanwezig was, wel de naam van de overledene als verzekeringnemer droeg, maar op de polis stond de opdrachtgever van de uitvaart (de zoon van de overledene) als verzekerde aangemerkt en niet zijn overleden moeder en dus keerde de verzekeringsmaatschappij niet uit.
Klager stelde zich op het standpunt dat hij de uitvaart volledig, ook financieel, uit handen had gegeven aan een professionele organisatie en dat hij vanwege dat uit handen geven geen inzicht meer had gehad in de verdere financiële afwikkeling en derhalve wenste hij niet voor de gevolgen aangesproken te worden.
Uitspraak:
De overeenkomst tussen opdrachtgever en uitvaartondernemer is een wederkerige overeenkomst, wat wil zeggen dat beide partijen rechten en plichten hebben. De rechten van de één zijn de plichten van de ander.
De uitvaartondernemer is verplicht de uitvaart volgens de gemaakte afspraken correct uit te voeren en de opdrachtgever is verplicht de daaruit voortvloeiende kosten aan de ondernemer te betalen. Van deze te verwachten kosten was in deze klacht ook een keurige en nauwkeurige kostenraming opgemaakt en door opdrachtgever ondertekend.
De opdrachtgever is verplicht de rekening te voldoen en dat kan hij op meerdere manieren doen. Hij kan, zoals in deze klacht, de verzekeringen aan de ondernemer middels een akte van cessie aan de uitvaartondernemer overdragen. De ondernemer stuurt de verzekeringen naar de betreffende verzekeraar en ontvangt van de verzekeraar de verzekerde waarde, welke in mindering wordt gebracht op de nota aan opdrachtgever.
Ondanks de akte van cessie blijft de opdrachtgever aansprakelijk voor de betaling van de nota. Het is immers niet uitgesloten dat één of meer polissen inmiddels geroyeerd is of dat er een afkoop heeft plaatsgevonden. In deze klacht bleek dat een polis ten onrechte was gecedeerd aan de uitvaartondernemer omdat de verzekerde persoon niet was overleden.
Aan klager duidelijk gemaakt waar zijn verplichtingen liggen en dat die niet wegvallen door een acte van cessie, zeker niet als blijkt dat daarbij een onregelmatigheid heeft plaatsgevonden.
Bovendien is een uitvaartondernemer geen assurantie-adviseur en beperkt zijn bemoeienis zich tot het opsturen van de overhandigde polissen. De verantwoordelijkheid voor de uitkering blijft bij de opdrachtgever .
Klager derhalve in het ongelijk gesteld.
